Wydarzenia:

 26.03.2005  Walne Zebranie czlonkow Polskiego Towarzystwa Meteorytowego
Olsztyńskie Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne oraz Polskie Towarzystwo Meteorytowe zapraszają do Olsztyna w dniach 21 - 22 kwietnia 2005 na III Seminarium Meteorytowe i Walny Zjazd Polskiego Towarzystwa Meteorytowego. Organizatorzy proszą o przysłanie do 31 marca 2005 roku zgłoszenia udziału na adres: Olsztyńskie Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne, al. Piłsudskiego 38, 10-450 Olsztyn, bądź pocztą elektroniczną na adres: biala@planetarium.olsztyn.pl


 26.03.2005  Tablica Informacyjna w Wilkanowie
Jeden z polskich meteorytow - Wilkanowko - spadl 22. marca 1841 roku na wies zwana dzisiaj Wilkanowo. 22. marca 2002 roku w 161 rocznice spadku tegoz meteorytu mieszkancy wsi postanowili podkreslic to, ze mieszkaja we wsi, w ktore spadl meteoryt i ufundowali mala, metalowa tablice, ktora zostala przytwierdzona do duzego glazu narzutowego. Glaz ten spoczywa w centrum wsi, wiec kazy przejezdzajacy, czy przechodzacy tamtedy czlowiek, moze z latwoscia odnalezc informacje na nim umieszczona. Tabliczka, ta jednak nie wyjasniala wszystkiego wiec pod koniec stycznia 2005 roku mieszkancy wsi, ufundowali tablice informacyjna, ktora mozemy zobaczyc na rysunku obok.


 27.03.2003  - Park Forest - spadek meteorytów na przedmieściach Chicago
W środę 26 marca 2003 roku jasny bolid był obserwowany około północy w stanach Illinois, Indiana, Ohio oraz Wisconsin. Krótko potem policja małej miejscowości Park Forest w Illinois odebrała wiele telefonów od mieszkańców informujących o dziwnych hałasach. Jak się wkrótce okazało okolica została zbombardowana deszczem meteorytów. Po raz pierwszy zdarzyło się, żeby deszcz meteorytów spadł na tak zaludnione tereny. Chociaż wiele budynków zostało uszkodzonych przez meteoryty, nikt z ludzi nie ucierpiał. Jest to czwarty z kolei spadek meteorytu w stanie Illinois. Poprzednie trzy to meteoryt Tilden, który spadł w 1927 roku oraz Bloomington i Benld, które spadły w 1938 roku. Meteoryt Park Forest jest chondrytem zwyczajnym. Meteoryt jest aktualnie analizowany. Całkowita masa meteorytu to około 25 kg.

źródło (The Geology Department at The Field Museum)


 23.01.2003  - II Seminarium Meteorytowe - Olsztyn, 24 - 26 kwiecień 2003
Olsztyńskie Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne oraz Polskie Towarzystwo Meteorytowe zapraszają do Olsztyna w dniach 24 - 26 kwietnia 2003 roku w dwusetną rocznicę spadku meteorytu L'Aigle na II Seminarium Meteorytowe i Walny Zjazd Polskiego Towarzystwa Meteorytowego. Organizatorzy proszą o przysłanie do 31 stycznia 2003 roku zgłoszenia udziału na adres: Olsztyńskie Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne, al. Piłsudskiego 38, 10-450 Olsztyn, bądź pocztą elektroniczną na adres: ela@planetarium.olsztyn.pl


 11.09.2002  - Spotkanie miłośników meteorytów w Sosnowcu - 9 i 10 listopad 2002
Polskie Towarzystwo Meteorytowe, istniejące już oficjalnie i zarejestrowane w sądzie od 06 czerwca b.r., zaprasza na zjazd swoich członków i sympatyków, który odbędzie się w dniach 9-10 listopada 2002r. Miejscem spotkania będzie siedziba naszego Towarzystwa tj. Wydział Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego, który mieści się w Sosnowcu przy ul.Będzińskiej 60. Zjazd będzie towarzyszył jubileuszowej XXX Międzynarodowej Wystawie i Giełdzie Minerałów oraz Skamieniałości - Jesień 2002, która odbywa się w tym samym czasie w Sosnowcu. Po więcej szczegółów na temat programu imprezy i warunków pobytu zapraszam na stronę internetową -
www.ptm.z.pl. Zgłoszenia można przesyłać pocztą elektroniczną do Sekretarza PTM - jba1@poczta.onet.pl lub listownie na adres siedziby Towarzystwa.


 05.09.2002  - Meteoryt trafił w nastolatkę w Anglii
Prawdopodobienstwo trafienia meteorytem w człowieka wynosi jeden do miliarda. Nie jest to niemożliwe, o czym przekonała się 14 letnia Siobhan Cowton, której podczas wsiadania do samochodu spadł na nogę niewielki meteoryt. Działo się to w Anglii, w północnym Yorkshire we wtorek - 27 sierpnia 2002 roku o godzinie 10:30. "Meteoryt był jeszcze całkiem ciepły podczas podnoszenia z ziemi. (...) Zauważyłam go na wysokości dachu jak spadał. (...) Kamień wygląda bardzo dziwnie, ma bąble i wgłębienia jak lawa wulkaniczna" - ciągnie swój wywód Siobhan. "Z jednej strony jest błyszczący, z drugiej rdzawy, jakby zawierał żelazo. (...) Już wcześniej widziałam spadające gwiazdy, ale niczego podobnego do tego nie widziałam. Takie rzeczy nie zdarzają sie zbyt często w Northallerton." Kamień został oddany do wstepnego potwierdzenia, że jest meteorytem na Durham University. Po przebadaniu meteoryt zostanie oddany właścicielce, a nastepnie oprawiony w szkle, aby przypominał Siobhan jej niecodzienną przygodę.

źródło (BBC News World Edition)


 31.07.2002  - Znaleziono pierwszy meteoryt (1750g!) ze spadku 6. kwietnia 2002 roku w Niemczech
W dniu 6. kwietnia 2002 roku o godzinie 22:20 czasu lokalnego, na niebie południowej Bawarii i Austrii pojawił się jasny bolid. Zaobserwowany został on przez europejską sieć bolidową, dzięki czemu wyznaczone zostały istotne charakterystyki, takie jak: orbita meteoridu przed wejściem w atmosferę, początkowa masa meteoridu (~600kg), możliwa masa meteorytów (~15 kg) i miejsce spadku. Specjalna grupa powołana przez niemiecką organizację "Deutschen Zentrum für Luft und Raumfahrt" (DLR) przeszukiwała wyznaczony teren - elipsę o rozmiarach 700 na 1000 metrów - w poszukiwaniu meteorytów. Okazało się, że pomyłka w wyznaczeniu miejsca ewentualnego spadku meteorytów wynosiła zaledwie 2 km i 14. lipca 2002 roku ekipie z DLR uzało się odnaleźć pierwszy meteoryt o wadze 1750 gram. Otzrymał on nazwę Neuschwanstein. Na pierwszy rzut oka jest to meteoryt kamienny, zapewne chondryt. Kamień pokryty jest ładną czarną skorupą obtopieniową, z gdzieniegdzie podrdzewiałymi odłupanymi fragmentami. Ciekawym jest, że prawie dokładnie 43 lata wcześniej 7. lipca 1959 roku na mniej więcej tym samym obszarze obserwowano spadek meteorytu Pribram. Nie byłoby w tym nic ciekawego, gdyby nie fakt, że dla tego meteorytu udało się także wyznaczyć orbitę przed wejściem meteoroidu w atmosferę. Jest ona niemal identyczna z orbitą meteorytu Neuschwanstein. Coraz bardziej jest teraz rozważana hipoteza, czy w przestrzeni międzyplanetarnej nie istnieją przypadkiem roje meteoroidów pochodzenia planetoidalnego. O tym jednak będziemy mogli przekonać się dopiero 6 lub 7 kwietnia w następnych latach, kiedy to Ziemia będzie przecinać orbitę hipotetycznego roju meteoroidów i nastąpi kolejny spadek meteorytu.


 26.07.2002  - Media straszą katastrofą kosmiczną
9. lipca 2002 roku, odkryta została mała planetoida, która według dotychczasowych wyliczeń znajduje się na kursie kolizyjnym z Ziemią. Obiekt odkryty został w Nowym Meksyku, przez automatyczny system śledzenia małych ciał niebieskich w Układzie Słonecznym - Linear. Planetoida otrzymała nazwę NT7 LINEAR 2002. Obserwacje prowadzone były przez pięć dni. Obliczono podstawowe parametry orbity. Półoś wielka orbity to 1,694 AU (jednostki astronomicznej), a mimośród wynosi 0,527. W peryhelim planetoida znajduje się w odległości 0,801 AU (jednostki astronomicznej) od Słońca, co oznacza, że planetoida znajduje się bliżej Słońca niż Ziemia. Według obliczeń planetoida zderzyć się ma z Ziemią 1. lutego 2019 roku, a szansa na to szacowana jest na jeden do miliona. Warto zaznaczyć, że średnica planetoidy wynosi około 2 km, więc łatwo jest sobie wyobrazić co się stanie gdy ciało tej wielkości uderzy w Ziemię. Zderzenie będzie miało nieco mniejsze skutki niż to, które wydarzyło się 65 milonów lat temu, kiedy wyginęły dinozaury i większość gatunków żyjących na naszym globie. Osobiście jestem sceptykiem co do zderzenia tego obiektu z Ziemią, choć tego nie wykluczam. Z doświadczenia wiem, że taka mała ilość obserwacji (w krótkim przeciągu czasu) nie daje 100% pewności co do wyznaczonych elementów orbity i mogą one ulec zmianie po wykonaniu dodatkowych obserwacji. Miejmy nadzieję, że tak będzie.


 09.03.2002  - Guciów - spotkanie meteorytofilów 18-21.04.2002 - Zjazd założycielski PTMu.
W kwietniu planuje się spotkanie założycielskie Polskiego Towarzystwa Meteorytowego. Na spotkanie zaprasza gospodarz Stanisław Jachymek. Spotkanie odbędzie się oczywiście w Guciowie. Więcej informacji na stronie PSMu.


 23.11.2001  - NWA 856 - Nowy meteoryt z Marsa
W lutym 2001 roku znaleziono na Saharze w Maroku nowy meteoryt z Marsa. Meteoryt otrzymał nazwę Northwest Africa 856 (NWA 856), waży około 320 gram i został zaklasyfikowany przez Francuskich naukowców do jednego z trzech typów meteorytów marsjańskich, jakie wyróżniliśmy na Ziemi, a jest to tak zwany shergottyt. Tym samym jest to 19 kawałek Marsa, który samodzielnie doleciał do Ziemi i został znaleziony przez ludzi. Jego nieoficjalna nazwa to Djel Ibone.

źródło (New Mars Meteorite Found In Morocco (NWA 856))


 22.09.2001  - Nowy meteoryt?
22. września 2001 roku Teleexpress podał informację, że Pan Marian Pietrzak z Sokołowa Podlaskiego kupił 90 kg meteoryt od rolnika za przysłowiową flaszkę. Cena to około 30 groszy za kg. Kamień leżał od niepamiętnych czasów za stodołą. Gdyby potwierdziło się, że istotnie jest to meteoryt, byłby to największy meteoryt znaleziony w Polsce. Polscy meteorytofile podchodzą jednak z dystansem do tej sensacji. Czekamy na dalsze informacje na ten temat.


 17.08.2001  - Bolidów Ci u nas dostatek
Geolog Jack Murphy poszukuje pozostałości po ognistej kuli widzianej na Zachodnim niebie. Murphy jest szefem grupy poszukiwaczy meteorytów z ramienia Denver Museum of Nature & Science, który poszukuje doniesień o białej kuli, opisywanej jako 40-krotnie jaśniejszej niż Księżyc. Dane z akustycznego systemu śledzenia w Laboratorium Narodowym w Los Alamos w Nowym Meksyku, sugerują, że meteoroid ważył około tony i poruszał się w kierunku Ziemi z prędkością około 20 km/s. Działo się to 17 sierpnia 2001 roku. "To jest największa i najjaśniejsza rzecz, jaka kiedykolwiek spadła w Kolorado" powiedział Murphy - kustosz muzeum geologii. Świadkowie bolidu rozmieszczeni od Idaho po Nowy Meksyk donoszą, że obiekt poruszał się prostopadale do powierzchni Ziemi, a nie po łuku. Murphy podejrzewa, że meteoroid składał się raczej z żelaza, niż z krzemianów. Żelaznego meteorytu nie znaleziono w Kolorado od co najmniej trzech dekad. Teraz poszukiwania skupiają się na meteorytach, cząstkach, które przeżyły fazę bolidu i spadły na ziemię. Grupa naukowców wyliczyła, że meteor mógł rozpaść się nad górami La Garita w południowo-zachodnim Kolorado, około 200 km na południowy zachód od Denver.


 24.07.2001  - Ach, te bolidy...
Scena ta rozgrywała się wczesnym wieczorem. Świadkowie bolidu obserwujący go od Ontario po Virginię widzieli jasną kolorową kulę ognia przemieszczajacą się po niebie pomiędzy godziną 18, a 18:30 czasu EDT. Niektórzy z nich słyszeli głośny dźwięk lub serię dźwięków. Krótko po tym w pobliżu Williamsport w Pennsylwanii widziano bolid wpadający w pole kukurydzy...


 30.06.2001  - ... i znowu: Bolid na niebie
W sobotę 30. czerwca o godz. 21:12 UT z Krakowa widoczny był jasny bolid. Obserwowany był w azymucie 90° (wschód), na wysokości 12 stopni. Jego prędkość była dosyć wolna, kolor niebiesko-zielony, jasność ok -10m (!). Poruszał się z południa na północ pod kątem około 30 stopni. Jeżeli ktoś widział to zjawisko proszę pisać na e-mail: simkoz@wp.pl


 24.06.2001  - Bolid na niebie
Około godz. 21:30 CSE nad północno-zachodnim horyzontem na kilka sekund pojawił się jasny bolid lecący pod kątem ok. 45°, na wysokości 8-10 stopni. Rozbłysnął jaśniej niż księżyc w pełni i wyraźnie rozpadł się na kilka części. Zjawisko obserwował m. in. Jacek Drążkowski (z Lidzbarka Warmińskiego), który sfotografował ślad po przelocie bolidu. Więcej informacji wraz ze zdjęciami można znaleźć na tej stronie. Jeżeli ktoś widział to zjawisko proszę pisać na e-mail: simkoz@wp.pl


 07.04.2001  - Nowe meteoryty z Marsa i Księżyca
Naukowcy rozpoznali w dwóch najrzadziej spotykanych skałach na Ziemi skały pochodzenia kosmicznego - meteoryty z Księżyca i Marsa.

Te dwie skały są ostatnio najbardziej popularnymi okazami wśród około 22000 meteorytów znalezionych na naszej planecie. Informacja o odkryciu została ogłoszona w tym miesiącu i zostanie zawarta w czerwcowym wydaniu biuletynu Meteoritical Society, międzynarodowej organizacji, która zajmuje się badaniem skał pozaziemskich.

Meteoryt z Marsa nazwany Northwest Africa 480 został znaleziony w listopadzie 2000 roku w Maroku. Maleńki kamień waży około 30 gram. Z wszystkich meteorytów marsjańskich najbardziej znanym jest skała o kształcie ziemniaka i nazwie ALH84001.

Dużo cięższy jest natomiast okaz księżycowy i jest on drugim największym meteorytem księżycowym. Waży on blisko 1 kilograma. Meteoryt ten znany jest pod nazwą Northwest Africa 482. Został on kupiony w styczniu 2001 roku w Maroku, ale przypuszcza się, że został znaleziony rok wcześniej w sąsiedniej Algerii.

źródło (Yahoo! News)


 06.04.2001  - Meteoryt Tagish Lake zawiódł naukowców
Naukowcy zawiedli się na meteorycie, który spadł na zamarznięte Kanadyjskie jezioro Tagish. Niestety nie zawiera on organicznych składników, które to mogły zapoczątkować życie na Ziemi.

Wielu naukowców uważa, że życie przywędrowało na Ziemię ponad cztery miliardy lat temu wraz z meteorytami spadającymi na naszą planetę, przynoszącymi aminokwasy oraz inne składniki biochemiczne z przestrzeni kosmicznej.

Fragmenty 220-tonowego meteorytu, które obsypały jezioro Tagish w Kolumbii Brytyjskiej wywołały ogromne poruszenie w świecie naukowym. Powodem tego jest ich rzadki, różnorodny, bogaty w węgiel skład. Testy wykonane w Stanach Zjednoczonych i Anglii wykazują zawartość pierwotnych drobin zawierających różne organiczne składniki. To rodzi możliwość, że meteoroidy pochodzą z bardzo starych ciał niebieskich, których źródło znajduje się w odleglejszych częściach pasa planetoid.

Fragmenty meteorytu Tagish zostały porównane z meteorytem Murchison, spadłym w Australii w 1969 roku, zawierającym dużą ilość aminokwasów. Kanadyjskie próbki nie zawierają prawie aminokwasów, natomiast zawierają wysoką koncentrację cząsteczek wodorowęglowych, cząsteczek pyłu międzygwiazdowego oraz ciasto skalne, które formowały się wystawione na działanie płynnej wody.

źródło (Yahoo! News)


 30.12.2000  - Meteoryt spadł do Pacyfiku
Potężny meteoryt spadł do Oceanu Spokojnego w okolicach wyspy Tahiti, w Polinezji Francuskiej. Świadkowie widzieli kulę jasnego światła, która wpadła do morza. Zadrżały ściany domów i szyby w oknach. Oddziały żandarmerii tahitańskiej rozpoczęły poszukiwania miejsca upadku meteorytu. Specjaliści z miejscowego laboratorium geofizycznego zarejestrowali potężny wstrząs. Uważają, że obiekt mógł być nie meteorytem, ale odłamkiem sztucznego satelity Ziemi.

źródło (Poland.com)


 19.10.2000  - Wyniki analizy meteorytu Tagish Lake
Meteoryt Tagish Lake, który 18 stycznia tego roku spadł na Ziemię w formie spektakularnej kuli ogniowej, należy do najprostszych meteorytów, jakie dotychczas zostały odkryte. Jego pierwszą analizę chemiczną przeprowadził Peter Brown wraz z zespołem z University of Western Ontario w Kanadzie. Wyniki analiz zaprezentowane zostały w czasopiśmie "Science".

Naukowcy stwierdzili, że meteoryt ważył 200 ton i miał wielkość od 4 do 6 metrów. W związku z tym, że Tagish Lake składał się z luźnego, podobnego do gliny materiału, nie dotarł on do powierzchni naszej planety w całości, lecz rozpadł się w atmosferze. W sumie znaleziono kilkaset niewielkich fragmentów meteorytu, większość w rejonie miasteczka Tagish Lake w kanadyjskiej prowincji Jukon. Najważniejsze znaczenie dla nauki ma fragment odkryty przez pewnego mieszkańca pobliskiej miejscowości, który schował ważący około kilograma fragment do torebki plastikowej i całość przechowywał w lodówce aż do czasu przybycia badaczy. Dzięki temu we fragmencie tym zachowały się substancje łatwo ulatniające się i związki organiczne.

Brown potwierdził przypuszczenia, że Tagish Lake należy do grupy meteorytów określanych jako chondryty węgliste. Pochodzą one prawdopodobnie z okresu, kiedy Układ Słoneczny zaczynał się dopiero kształtować. Meteoryty te stanowią zaledwie 2% wszystkich wcześniej odkrytych. Ze względu na swoją luźną budowę ulegają one bowiem w wilgotnym klimacie bardzo szybkim procesom rozkładu. Ponadto w przeciwieństwie do meteorytów skalno-żelaznych chondrytów nie można wykryć przy pomocy detektorów metalu.

Badacze stwierdzili, że odkryty meteoryt zawiera wiele maleńkich cząsteczek diamentu, które powstały prawdopodobnie na jakiejś gwieździe. Z obliczeń wynika, że Tagish Lake poruszał się po eliptycznej orbicie, której najdalszy punkt znajdował się w pasie asteroidów, pomiędzy Marsem i Jowiszem. Eksperci twierdzą, że dla nauki jest to najważniejszy meteoryt, jaki odkryty został w ciągu ostatnich trzydziestu lat.

źródło (Poland.com)


 11.09.2000  - Meteoryt "Tagish Lake"
Meteoryt, który 18 stycznia spadł na Ziemię w rejonie kanadyjskiej prowincji Jukon, okazał się prawdziwą kopalnią informacji dla astrofizyków ponieważ różni się znacznie od innych znanych dotychczas meteorytów. Badacze nazwali go "Tagish Lake". Jest to pierwszy egzemplarz pochodzący z tzw. prasłonecznego obłoku, z którego wyłoniło się Słońce i planety. Jak stwierdzili naukowcy, należy on do grupy chondrytów węglistych, najprostszych znanych form meteorytów. Na podstawie analizy elementów śladowych Lipschutz wykazał, że meteoryt ten należy zaklasyfikować do podklasy, znajdującej się pomiędzy CI i CM. Meteoryty z podklasy CM musiały być niegdyś fragmentami większego obiektu, który w jakimś okresie swojej historii został mocno rozgrzany i utracił wszystkie elementy lotne. Natomiast skład meteorytów z podklasy CI wskazuje na to, że to właśnie z nich powstały później planety. Dla astrofizyków są one niezwykle interesujące, gdyż zawierają między innymi organiczny węgiel. (aka)

źródło (Wirtualna Polska)


 03.08.2000  - Kanada: zagadkowy meteoryt
20 lat temu kanadyjski rolnik, Melvin Christensen, znalazł na swoim polu ważący 7 kg. kamień. Dotychczas była to ozdoba jego mieszkania, jednak niedawno odkrył go szef programu Praire Meteorite Search, Andrew Bird. Po wstępnym przebadaniu stwierdził, że odłamek skalny pochodzi spoza Ziemi. Ma on stopioną powierzchnię i formę wskazujące na to, że musiał przejść przez atmosferę ziemską. Ma też dziwną strukturę wewnętrzną (25% jego składu to stop żelaza i niklu). Zastanawiająca jest też dziura wielkości 1,5 centymetra. Alan Hildebrand z Departamentu Geologii i Geofizyki Uniwersytetu w Calgary stwierdził, że zagadkowa wewnętrzna struktura może być mieszanką stopionych i połamanych fragmentów skał. Sądzi on, że meteoryt jest fragmentem jakiegoś asteroidy, który zderzył się z innym obiektem kosmicznym. Każdego roku na Ziemię spada około 20 tys. meteorytów. Większość z nich to niewielkie kamienie. (and)

źródło (Wirtualna Polska)


 06.03.2000  - Dzienny bolid nad Beskidami
W dniu 6 maja 2000 r. około godz. 13:53 doszło do zjawiska przelotu bardzo jasnego - dziennego bolidu nad terenem północnych Moraw i Beskidu Śląskiego. Po stronie polskiej zjawisko było obserwowane m.in. na terenie Cieszyna, Wisły, Jaworza i Brennej. Przelot bolidu zakończył się potężną eksplozją, która była słyszana nawet na Górnym Śląsku w okolicach Mikołowa (w odległości ok.50 km). Eksplozji towarzyszył pióropusz pomarańczowych iskier przypominających sztuczne ognie. W wyniku tego zjawiska doszło do spadku deszczu meteorytów - do tej pory znaleziono 3 odłamki o wadze od 90,6 do 329,5 g. Po przebadaniu okazało się, że jest to meteoryt - chondryt zwyczajny H6. Nasi południowi sąsiedzi twierdzą, że elipsa spadku znajduje się w okolicach Ostravy i miejscowości Frydek Mistek. Więcej szczegółów na stronie - http://www.asu.cas.cz/~borovic/bolid.htm oraz w opracowaniu Tomasza Ściężora "Bolidy. Zjawisko i metodologia badań na przykładzie bolidu Moravka z 6 maja 2000 r.", wydawnictwo PTMA, Kraków 2000.

źródło (Polski Serwis Meteorytów)
Więcej o meteorytcie Moravka znajdziesz na stronie Meteorytowe Centrum Informacyjne.

REKLAMA