Akrecja na obiekty zwarte

Materia gwiazdy jest utrzymywana w znacznej objętości za sprawą ciśnienia wywieranego przez światło pochodzące z fuzji termojądrowej, które przeciwdziała siłom ciążenia. Gdy ta gorąca kula zużyje swoje paliwo, promieniowanie słabnie na tyle, iż bryła ulega w końcu grawitacji i kończy swoje życie przez gwałtowny, czasem widowiskowy kolaps.

Powstaje wówczas ciało o dużej gęstości zwane obiektem zwartym, w zależności od pierwotnej masy gwiazdy może nim być biały karzeł, gwiazda neutronowa, a w skrajnym przypadku czarna dziura. Jeśli taki twór znajdzie się w bliskim otoczeniu masywnego towarzysza, wówczas ściąga na siebie wir jego budulca zwany dyskiem akrecyjnym. Wiąże się to z szeregiem interesujących zjawisk jak wybuchy gwiazd kataklizmicznych (nowe, supernowe typu Ia) czy relatywistyczny charakter dynamiki leja.

O sposobie teoretycznego modelowania wspomnianych procesów zwanym GRRMHD opowie na najbliższym spotkaniu koła David Abarca, doktorant Centrum Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika PAN.
Wydarzenie rozpocznie się 7 marca 2019 o godz. 18:00 w Sali Kopernikańskiej OA UW.