Galaktyki aktywne
Szeroko przyjęta hipoteza głosi, iż w centrum każdej galaktyki znajduje się masywna czarna dziura. W przypadku części z nich jej obecność jest widoczna szczególnie doniośle, za sprawą spływającego ku jej środkowi wirowi materii zwanego dyskiem akrecyjnym. Tak gwałtowne zapadanie się masy wymusza obfity transport niemieszczącej się w układzie grawitacyjnej energii potencjalnej, która ulega przekształceniu w promieniowanie elektromagnetyczne o znacznym natężeniu. Z powodu występowania tak dynamicznych procesów w jądrze galaktyki, astronomowie nazywają je wówczas aktywnym (lub też angielskim skrótowcem AGN). Wyjątkowa jasność takich obiektów pozwala na obserwacje nawet tych najbardziej odległych, jak istniejące w początkach ewolucji wszechświata kwazary.
Więcej na temat natury aktywnych jąder galaktyk wyłoży nam wkrótce mgr Katarzyna Rusinek, doktorantka z Centrum Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika PAN. Spotkanie rozpocznie się 17 stycznia o godz. 18:30 w Sali Kopernikańskiej OA UW.
Abstrakt wystąpienia:
Jednym z kryteriów podziału galaktyk aktywnych jest stosunek ich jasności radiowej (na 5 GHz) do jasności optycznej (w paśmie B ) – na źródła radiowo-ciche i radiowo-głośne. Od 30 lat trwa dyskusja czy bimodalność radiowa jest prawdziwa, czy istnieje monotoniczny, gładki rozkład głośności radiowej. W trakcie prezentacji omówię z czego wynikają tak różnorodne wyniki badań w tej tematyce i jak uwzględnienie różnych parametrów prowadzi do jednoznacznych wniosków. Przedstawię nasze podejście do problemu bimodalności radiowej oraz wstępne wyniki naszych prac.
