Dzisiejszy dzień to start nowej epoki w dziejach astronomii fal grawitacyjnych. Cztery grupy badające chronometraż pulsarów ogłosiły wyniki analizy ostatnich kilkunastu lat obserwacji pulsarów. Jednocześnie mamy ogłoszenia z Parkes Pulsar Timing Array, European Pulsar Timing Array, NanoGrav w Ameryce Północnej, oraz Indian Pulsar Timing Array.

Obserwacje te pokazują istnienie sygnałów zgodnych z istnieniem tła fal grawitacyjnych od 10^-9 do 10^-7.5 Hz. Źródłem tego sygnału mogą być masywne układy podwójne czarnych dziur w łączących się galaktykach w całym Wszechświecie, ale istnieje też możliwość, że fale te pochodzą od zjawisk zachodzących we wczesnym Wszechświecie – przejść fazowych, inflacji, czy też zderzeń defektów topologicznych.

Astronomia fal grawitacyjnych wchodzi więc w epokę badań na wielu częstotliwościach, od pasma 10^-8 Hz obserwowanego za pomocą chronometrażu pulsarów do pasma 10²-10³ Hz obserwowanego za pomocą interferometrów takich jak Virgo i LIGO.

Uczestniczką obserwacji Parkes Pulsar Timing Array w Australii jest mgr Małgorzata Curyło, doktorantka w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Warszawskiego.